Historia powstania Zgromadzenia
Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi
Zgromadzenie Franciszkanek Misjonarek Maryi powstało się w Indiach w Otacamund. Zrodziło się z misyjnych potrzeb Kościoła. Papież Pius IX zatwierdził je 6 stycznia 1877 roku w Uroczystość Objawienia Pańskiego, która stała się patronalnym świętem Zgromadzenia.
Założycielką jest Francuska, Helena de Chappotin, o imieniu zakonnym Maria od Męki Pańskiej. Od samego początku istnienia Zgromadzenie miało charakter uniwersalny. Jesteśmy katoliczkami – pisała Założycielka – i musimy pragnąć, by nasze powołanie było powszechne jak Kościół, nasza Matka. Ten uniwersalny wymiar powołania czerpała z kontemplacji odkupieńczej misji Chrystusa, który stał się Człowiekiem i umarł na krzyżu za wszystkich ludzi.
Miejmy szerokie spojrzenie – zachęcała Założycielka – które obejmuje cały świat. Nie miejmy do nikogo uprzedzeń. Niech miłość w nas sprawi, byśmy odczuwały potrzebę modlitwy za całą ziemię. Ona potrzebuje Boga. My Franciszkanki Misjonarki Maryi mamy jeden kraj – cały świat do nas należy… Naszą polityką jest miłość i tak, jak miłość jest powszechna, nie możemy o nikim zapomnieć, ani nikogo wykluczyć. Słowa te miały bardzo swoisty wydźwięk w epoce, w której misje były mocno naznaczone wpływami kolonialnymi państw europejskich. Założycielka akceptowała pomoc krajów, z których pochodziły jej siostry, zachowując jednocześnie pełną niezależność i nie pozwalając na ingerencję w sprawy misji.
Od początku ideałem Zgromadzenia było formowanie wspólnot międzynarodowych, które same z siebie mają być ewangelizujące. Takie wspólnoty zapowiadają i przygotowują pełnię Królestwa, w którym wszystkie narody pojednane będą tworzyły jeden lud Boży. Dzisiaj jesteśmy z 78 narodowości i jest to nasze największe bogactwo.
Od początku istnienia Franciszkanki Misjonarki Maryi były posyłane przez Kościół. Uniwersalizm posłań przejawiał się w tym, że siostry osiedlały się według pragnienia Stolicy Apostolskiej w misjach zagranicznych najbardziej niebezpiecznych i oddalonych oraz na braku specjalizacji działań apostolskich. Siostry podejmują zaangażowania odpowiadające na znaki czasu oraz potrzeby lokalnego Kościoła i społeczności, w których żyją.
Zgromadzenie Franciszkanek Misjonarek Maryi powstało w czasach, gdy działalność misyjna zgromadzeń żeńskich była bardzo znikoma i przyporządkowana działalności misyjnej zgromadzeń męskich. Mimo wszelkich ograniczeń i w większości pionierskich zadań Założycielka, bł. Maria od Męki Pańskiej stworzyła swoistą i zawsze aktualną duchowość misyjną. Naszym działaniom ewangelizacyjnym od początku istnienia Zgromadzenia towarzyszy inkulturacja. Przejawia się ona w nauce języków tubylczych, przyswajaniu zwyczajów ewangelizowanych krajów np. sposobu odżywiania, mieszkania, a nawet jakiejś części ubierania się. Siostry nie europeizowały powierzonych sobie dzieci. W sierocińcach, szkołach adoptowano wszystkie zwyczaje miejscowe. Inną formą inkulturacji było docenienie i reprodukcja miejscowej sztuki hafciarskiej, tkackiej i wszelkiego rodzaju sztuki ludowej. Drukarnie na misjach wydawały książki, pomoce liturgiczne, katechizmy, Pismo św. w językach tubylczych.
Szybki rozwój Zgromadzenia, był spowodowany odpowiedzią na znaki czasu. Od 1895 roku zakładanie nowych fundacji uległo niezwykłemu przyśpieszeniu. Średnio były to dwie propozycje tygodniowo. W chwili śmierci Założycielki w 1904 roku Zgromadzenie miało placówki na czterech kontynentach (z wyjątkiem Oceanii) i trzy tysiące członkiń.
Pierwszym polem działalności sióstr była bezpośrednia ewangelizacja. Poza przygotowaniem do sakramentów siostry starały się o formację apostołów świeckich, by ci z kolei ewangelizowali swoje środowiska. Szczególną formą tego apostolatu była promocja kultu eucharystycznego, którego nasze kaplice były centrami. Działalność sióstr na polu edukacji miała korespondować z rozwojem społeczności, w których żyły siostry i uwzględniać w szczególny sposób promocję kobiet i ich formację ludzką, religijną i zawodową. Siostry zakładały szkoły podstawowe, zawodowe oraz kolegia z internatami dla dziewcząt. Tu też formowano nauczycielki świeckie, które współpracowały z misjonarzami w chrześcijańskiej edukacji. Innym polem działalności była służba zdrowia. Siostry zakładały przychodnie, szpitale, hospicja dla ludzi starszych i chorych, wizytowały chorych w domach, pracowały w leprozoriach. W sierocińcach siostry przyjmowały i wychowywały opuszczone dzieci. Kobietom wykorzystywanym w nieludzki sposób w fabrykach proponowały pracę w zakładanych przez siebie licznych pracowniach. Zachęcone encykliką Leona XIII „Rerum novarum” aktywnie włączyły się w liczne dzieła na rzecz robotników i ich rodzin oraz do pomocy emigrantom. Założycielka rozumiała również konieczność nowoczesnej ewangelizacji, którym był apostolat poprzez katolickie książki i prasę. Pierwsze nasze drukarnie powstały w Europie jak również na misjach.
Charyzmat Zgromadzenia Franciszkanek Misjonarek Maryi mocno osadzony w życiu i posłannictwie Kościoła jest stale aktualny i wydaje owoce świętości życia. Pierwszym jest śmierć męczeńska siedmiu Franciszkanek Misjonarek w Chinach 9 lipca 1900 roku podczas powstania Bokserów. Kościół przypieczętował tę ofiarę ogłaszając je błogosławionymi 24 listopada 1946 roku i kanonizując 1 października 2000 roku. Innym owocem była beatyfikacja zmarłej 7 kwietnia 1905 roku w Chinach młodej siostry Włoszki, Marii Assunty Pallota. Uroczystość beatyfikacji miała miejsce 7 listopada 1954 roku. W Niedzielę Misyjną 20 października 2002 roku odbyła się beatyfikacja Założycielki, Marii od Męki Pańskiej.
Obecnie Zgromadzenie liczy ok. 7000 sióstr i jesteśmy obecne w 78 krajach świata oraz pochodzimy z 79 narodowości. Tam gdzie jest to możliwe żyjemy we wspólnotach międzynarodowych.
